Unikatowy w skali światowej zabytek hydrotechniki, obejmujący pochylnie, śluzy, system zasilania kanału w wodę, mosty, nasypy, przekopy, charakterystyczny tabor pływający i przystanie. Z odgałęzieniami mierzy 151,7 km i łączy jeziora z okolic Ostródy i Iławy z jeziorem Drużno. Zasadniczy szlak między jeziorem Szeląg i Drużno ma długość 83,3 km, z czego 44 km przypada na sztuczne kanały, 37 km na jeziora, a 2,3 km na pochylnie.
Jako dzieło kultury technicznej i dziedzictwa światowego nie znajduje sobie równych w świecie. W tym samym momencie z górnego i dolnego poziomu wyruszają platformy z zacumowanymi statkami i poruszając się po szynach przemieszczają się w górę lub w dół.
Budowę kanału rozpoczęto w 1844 r. Projektantem Kanału Elbląskiego był pochodzący z Królewca Georg Jakob Steenke (1801-1882). Jego dziełem są oryginalne pochylnie, stanowiące niespotykane na świecie rozwiązanie problemu pokonania na drodze wodnej znacznej różnicy wysokości – umożliwiają żeglugę od poziomu pochylni Całuny Nowe, czyli 0,3 m n.p.m., do pochylni Buczyniec położonej na wysokości 99,5 m n.p.m. Źródłem energii umożliwiającej wahadłowy ruch platform przewożących statki i łodzie jest woda kanału poruszająca koła łopatkowe. Ruch kół powoduje przewijanie liny, która ciągnie platformy. W ten sposób transportowane jednostki mijają się zawsze po środku pochylni. To niebywałe wrażenie widzieć statki cicho sunące po trawiastych zboczach.
Do 1945 r. kanał nazywano Oberlandzkim (Oberländische Kanal), jego trasa biegła bowiem przez Górny Kraj, czyli Oberland. Po 1945 r. na mapach polskich przestano wyróżniać Oberland, nazwa zanikła także w świadomości geografów, a kanał zmienił nazwę na Elbląski.
WIĘKSZOŚĆ BAREK NA SZLAKU MOŻNA WYCZARTEROWAĆ BEZ UPRAWNIEŃ !
